Daha önce bir Etiyopya içtiğine eminim. Nihayetinde kahvenin doğum beşiği sayılabilir, bir de dürüst olayım, daha önce bir Etiyopya içmemiş olsan bu sitede işin ne? Muhtemelen white mocha sırasında ya da market raflarının önünde öfleye pöfleye duruyor olurdun. O yüzden rahatlıkla kabul ettik: Daha önce bir Etiyopya içtin. Ve ben şimdi sana gelip, bu kabülün tam üstüne, “ama böyle bi Etiyopya içmedin!” gibi geceyarısı televizyon reklamı vurucu cümlesi vermeyeceğim.

Yani itiraf etmem gerekirse bu öyle hiç unutamayacağın kadar değişik ve özel, senin aklını başından alacak, evden pantalon fermuarını çekmeden çıkmana sebep olacak kadar seni darmadağın edecek bi kahve değil. Ama öyle kahveyle kaç kez karşılaşmış olabilirsin ki? Bir kere ya da iki kere ya da üç kere. Hayatına damga vuran ve mutlaka gece yatmadan bir kaç saniye bile olsun hatırlayabileceğin aşk gibi. Tamam belki üçten fazla ama kesinlikle otuz üç değil. Sayısız hiç değil. Ne demek istediğimi anlıyorsun ve tam da şu an senin için özel olan o isimleri düşünüyorsun. Ama aynı zamanda kahveleri de.

Sonuç olarak bu kahveyi düşünmeyebilirsin üç ay sonra. Bu öyle seni yollara düşürüp peşinden sürükleyecek bir kahve olmayabilir. Ama bir gün mutlaka hatırlayacağın kadar karakterli olduğunu da söylemek lazım. Yani bu öyle sıradan, geçici, uçucu bir kahve değil. Zaten ne bizim, ne de senin sıradan olanla işi olur.

Çok da masum olmayan, biraz hınzır biriyle bakışmak gibi Wucheru’yu tatmak. Natural process’in baskın karakteri, toprağın hediyesi o kompleks Etiyopya genetiğiyle harmanlanmış. Sana bakarken irislerinin rengi değişiyor gibi düşünebilirsin. Zavallı sen de şaşkınlık ve hayranlık içinde hipnotize olursun. Bu tat neydi diye düşünüyorsun ya içerken? Pakette bahsedilen o tat bu mu falan gibi senin kendini sorgulamana, “ben beceremiyorum bu tadım işini ya” diye hayıflanmana sebep olacak paket çakallıkları yapılıyor ya hani. İşte Wucheru içerken de bu üzüm müydü, şuradan kayısı mı geçti, gözünün rengi bala mı çaldı, fısıldayarak bergamot mu dedi? diye kendini sorgulayıp, ayağa kalkıp o bakıştığın Wucheru’yla selamlaşacak cesareti bulamaman çok olası.

Ama kendine kızma, kimse daha fazlasını yapamazdı. Çünkü aşk bazen de böyledir, ömür boyu değil iki yudum arası yaşanır ama bir şekilde de hatırlanır. Hem neyiz biz zaten, sana sürekli hayatının aşkıyla tanışacağını iddia eden çöpçatan yengen mi?